SYMULACJE W NAUCZANIU NAUK PRZYRODNICZYCH

Demonstracje i symulacje wspierane komputerowo są szczególnie polecane, jeśli temat i zjawisko są albo niebezpieczne, wymagają specjalnych środków bezpieczeństwa alboodpowiednie urządzenia nie są dostępne w szkołach lub gdy nauczyciel próbuje wprowadzić uczniów w mikro świat czy inne zjawiska naturalne nie do odtworzenia w laboratoriach szkolnych. Sprawia to, że nauka jest naprawdę skuteczne, gdy osobiste doświadczenie uczniów łączy się z "wirtualnym" laboratorium, przy użyciu metod komputerowych.

 

Interaktywnasymulacja (http://phet.colorado.edu/sims/density-and-buoyancy/density_en.html)

 

Symulacje komputerowesą przeznaczonedo wizualizacjizłożonych procesóww prosty sposób, a dodatkowo atrakcyjny wizualnie i realistyczny.Jednymz najważniejszychpunktów odniesieniasymulacjijest interaktywnośćw wyniku czego matematycznie poprawnemodelerealnych procesówdziałają.

Znaczna część treści cyfrowychnazywanasymulacją jest podobną do kreskówkianimacją, gdzie uczniowie sątylko biernymiwidzamiobrazów.Ta aplikacjamoże z powodzeniemuzupełniaćobjaśnienianauczycielii ilustracje zmateriałów technicznych.

Przykład: http://lgfl.skoool.co.uk/keystage4.aspx?id=315

Tesymulacjemogą być stosowane z większympowodzeniem welektronicznym uczeniu się i nauczaniu, gdzie interakcja iinterwencjasą wymaganeod uczniów. Interaktywnesymulacjeczęsto zawierająparametry, któreuczniowie mogą zmieniać, a tym samym kontrolowaćsymulację.Aktywny udziałuczniaw procesie uczenia sięjest połączonyz możliwościączęstychpowtórek, prób i indywidualnychścieżek oferowanych przeztechnologie komputerowe.

Jedną z cech charakterystycznychelektronicznychmateriałów dydaktycznychznauk przyrodniczych,jest to, żeanimacjei symulacjewspierająpojęcia, które są albo trudne dointerpretacji, lub które nie mogą być odtwarzane wśrodowisku testowym.Zakresinteraktywności oraz stopień wizualizacji wspólnie znacząco wpływają na zrozumienie iprzyswajanienowych pojęć (Limniou, Roberts, Papadopoulos, 2008)[1].